Het einde van mijn Japavontuur
28 februari 2017 - Tokyo, Japan
Terwijl ik hier op het vliegveld zit (5 uren langer dan gerekend, want mijn vlucht is vertraagd), realiseer ik dat de zes maanden erop zitten. De realisatie kickte eigenlijk gisteravond al in toen mijn tassen waren gepakt en de busticket naar het vliegveld naar mij staarde. Maar nu is het toch echt definitief: mijn Japavontuur komt tot een eind... Dat klinkt lekker dramatisch. Zo dramatisch is het natuurlijk niet, hoewel enige drama er wel bij te pas mag komen. Voor jaren heb ik naar dit avontuur geleefd. Ik heb er voor gespaard, er voor geknokt en nu komt het tot een eind...
Ze zeggen altijd hoe leuk het is om in het buitenland te studeren. Ze zeggen dat het zeker weten het geld waard is. Dat het een verrijking is voor jezelf. Dat het goed staat op de CV... Mensen die het al eens hebben meegemaakt, zeggen dat het een geweldige tijd was. Dat ze levenslange vriendschappen hebben gecreëerd. Dat ze dingen hebben gedaan die ze anders nooit zouden kunnen doen of mee maken. Dat ze, als dat kon, het nog een keer zouden doen...
Ik ben het wel met die mensen eens.
Hoewel ik nog niet zo veel kan zeggen over levenslange vriendschappen en of het nou echt goed staat op mijn CV, zijn de andere dingen wel waar. Het was inderdaad verrijkend en ik heb dingen gedaan die ik alleen in Japan kon doen omdat ik er woonde. Ik snap nu de betekenis van de woorden die mij telkens werden verteld. Dat zijn echter andermans woorden. Mijn eigen woorden?
Ja, het is allemaal waar wat ze zeggen. Maar wat voor mij dit avontuur zo speciaal heeft gemaakt, is het feit dat ik een droom heb waar gemaakt. Iets wat onwerkelijk leek in het begin, heb ik waar kunnen maken. Niet vanwege talent, een genius brein of bakken met geld, maar gewoon omdat ik het wilde en dus maar bleef mailen, duimen en zoeken naar oplossingen totdat ik eindelijk op het vliegveld stond. Deze ervaring heeft mij laten inzien dat men instaat is om veel te doen. Misschien niet alles, maar zeker niet niets. Als je het echt wilt, kan iets wat onmogelijk lijkt in het begin, mogelijk worden.
Ze zeggen altijd hoe leuk het is om in het buitenland te studeren. Ze zeggen dat het zeker weten het geld waard is. Dat het een verrijking is voor jezelf. Dat het goed staat op de CV... Mensen die het al eens hebben meegemaakt, zeggen dat het een geweldige tijd was. Dat ze levenslange vriendschappen hebben gecreëerd. Dat ze dingen hebben gedaan die ze anders nooit zouden kunnen doen of mee maken. Dat ze, als dat kon, het nog een keer zouden doen...
Ik ben het wel met die mensen eens.
Hoewel ik nog niet zo veel kan zeggen over levenslange vriendschappen en of het nou echt goed staat op mijn CV, zijn de andere dingen wel waar. Het was inderdaad verrijkend en ik heb dingen gedaan die ik alleen in Japan kon doen omdat ik er woonde. Ik snap nu de betekenis van de woorden die mij telkens werden verteld. Dat zijn echter andermans woorden. Mijn eigen woorden?
Ja, het is allemaal waar wat ze zeggen. Maar wat voor mij dit avontuur zo speciaal heeft gemaakt, is het feit dat ik een droom heb waar gemaakt. Iets wat onwerkelijk leek in het begin, heb ik waar kunnen maken. Niet vanwege talent, een genius brein of bakken met geld, maar gewoon omdat ik het wilde en dus maar bleef mailen, duimen en zoeken naar oplossingen totdat ik eindelijk op het vliegveld stond. Deze ervaring heeft mij laten inzien dat men instaat is om veel te doen. Misschien niet alles, maar zeker niet niets. Als je het echt wilt, kan iets wat onmogelijk lijkt in het begin, mogelijk worden.
We hebben je gemist hoor, tot gauw!