Eerste dag Hiroshima

Whoop whoop! Ik ben erachter hoe ik foto's in het verhaal kan stoppen :P !

Om 6 uur 's ochtends arriveerden wij in Hiroshima bij het station. Met al onze bagage en nog half in slaap leek het ons geen goed plan gelijk op ontdekkingstocht te gaan. Daarom wachtten we in de McDonald's met een kop koffie tot de klok acht uur streek en de balie van onze herberg open ging. Daar konden we gelukkig onze spullen dumpen om vervolgens op pad te gaan. Ondanks de moeheid werd het een erg productieve dag. Bijna in één wandeling wisten we alle plekken in omstreken te zien die we wilden zien. Het begon met de Peace Memorial Park, de Peace Bell en de Atomic bomb dome. De plekken liet me opnieuw realiseren wat een verschrikking oorlog is en wat wij mensen soms tot wrede dingen in staat zijn. Vooral het A-bomb gebouw gaf mij kippenvel. Bijna boven dit gebouw ontplofte de atoombom die voor velen doden heeft gezorgd (140.000 plus minus). Iedereen in het gebouw was meteen dood, maar het gebouw was een van de enige in zijn omgeving om nog herkenbare overblijfselen te hebben. De Japanners hebben het precies zo gelaten als op die dag, wat het een griezelig gezicht was. Het was moeilijk voor te stellen dat het gebouw ooit vol leven was en dat die levens in een seconde de dood tegemoet gingen, allemaal tegelijk. De ingevallen muren en af gevallen stenen die het gras versierden, spraken zachtjes de namen van dood en verderf.

Weer bewust gemaakt van de verschrikkingen in het leven en hoe gelukkig ik mag zijn met het leven, liepen we verder, Hiroshima kasteel tegemoet. Aangezien de bom veel in Hiroshima had verwoest, waaronder de kasteelgebouwen, bleef alleen de kasteeltoren nog over om te bezichtigen (die hadden ze nog opnieuw kunnen restaureren, want Japanners houden van torens). De rest was ruïnes; met gras overwoekerde stenen. We liepen een museum binnen die ons de geschiedenis van Hiroshima uitlegde. Het vertelde een verhaal over verscheidene families die vochten om macht en de kans om het kasteel te bouwen. We zagen geweren, zwaa

rden en uitrustingen van de Edo periode. Ook de politiek, regeersysteem en onderwijs werden besproken. Op de laatste verdieping (het waren er vijf) stonden we bijna op het dak van de toren en keken over de stad uit.

Daarna sloeg de honger toe en besloten we, voordat we nog verder gingen met bekijken, eerst iets te eten. Onze neuzen brachten ons naar Okonomimura, een bekende buurt in Hiroshima. Op vijf verdiepingen werden we verleid om Okonomiyaki te eten, wat we natuurlijk graag wilden. Dit keer de Hiroshima versie, want er is een verschil. De Hiroshima variant is droger met minder deeg en, het belangrijkst, noedels erin verwerkt. Geen zal toegeven dat zijn variant een stijl is van de Okonomiyaki, maar er zijn dus twee verschillende versies te vinden in Hiroshima en Osaka. De Okonomiyaki was een calorieën bom met zijn noedels, deegpannenkoek, ei, spek, wat groenten en saus. Maar we hadden honger na al dat lopen en waren blij met het gevoel van volle magen. Persoonlijk denk ik dat ik een lichte voorkeur heb voor de Osaka versie. Daarin waren de verscheidenheid aan smaken van alle ingrediënten beter te proeven.

Onze volgende stop was de Shukkei garden. Een tuin van een hoge pief die jaren geleden leefden. Het was een mooie tuin. Rustgevend. Met veel bomen, water, stenen, bruggetjes en vissen. Bloemperken ontbraken vreemd genoeg. Hier leek de hoge pief weinig interesse in te hebben.

Toen checkten we in bij J-Hoppers herberg, waar we in capsules onze uurtjes slaap konden bij tanken. We deden nog een poging een curry te maken. Dit keer met klaar gekookte rijst die in een winkel te koop was. Het was daardoor niet helemaal een misser! Vervolgens werden de schema’s weer bijgewerkt, in het dagboek geschreven en uiteindelijk het licht uit gedaan.

Japan feitjes:

-          Ik heb mogelijk het mysterie van de schone straten, ondanks dat er nauwelijks vuilnisbakken staan, opgelost. Vandaag zag ik namelijk op verscheidene plekken mensen lopen die het vuil van straat opraapten en in een zak deden. Mogelijk heeft Japan een systeem waarbij mensen worden ingehuurd om de straten schoon te vegen met de hand. Erg veel werk, maar met schone straten als resultaat.

-          Ik ben erachter gekomen dat officieren, zoals de politie of wachtmannetjes bij parkeerplaatsen vaak witte handschoentjes aan hebben. En altijd een hoedje. Ik vond vooral het feit dat ze witte handschoentjes aan hadden, een leuk fenomeen.

-          Wist je dat elke Japanse middelbare school zijn eigen schooluniform design heeft? Het is best indrukwekkend om te zien. De meiden hebben altijd rokjes aan, de jongens (lange) broeken. Sommigen hebben dassen of strikjes om, anderen weer niks. Sommigen hebben een sailor design, anderen weer helemaal niet. Je ziet nooit felle kleuren. De favoriete kleuren zijn wit, grijs en zwart.