Eerste week Rikkyo University

De eerste week van lessen op de Rikkyo Universiteit is achter de rug. Van dinsdag tot en met vrijdag volgde ik in totaal tien lessen van elk 90 minuten in een poging in te schatten welke lessen ik de komende zes maanden zou willen volgen. Het Japanse systeem zit namelijk als volgt in elkaar. Je moet je voor zekere vakken de week voordat de lessen beginnen, preregistreren. Dit betekent echter nog niet dat je geregistreerd bent voor het vak. Daarna heb je een week om de lessen uit te proberen. Het is echter wel belangrijk dat je de eerste les volgt van alle vakken die je graag wilt volgen, want anders mis je belangrijke informatie. Als de eerste week eenmaal voorbij is, ga je je registreren voor alle vakken. Niet alleen op papier, maar ook online.

Dus deze week was een testweek. Daarin leerde ik het volgende:

1.       Heb je om 9.00uur les en moet je de trein hebben in Tokyo? Ik wens je dan heel veel succes. Ik mag mezelf dus elke dag van de week succes wensen (op zaterdag en zondag na, dan).

2.       Het Japanse onderwijssysteem heeft veel weg van onze middelbare schoolsysteem (klaslokalen met tafeltjes in rijtjes, te laat arriveren wordt genoteerd en bijgehouden. Te vaak te laat of afwezig en je mag niet meer deelnemen aan het vak, iedereen krijgt een beurt om voor te lezen in de klas en er is zelfs een bel die het begin en einde van de les aangeeft. De bel is overigens niet een zoemer, maar een liedje. Het Rikkyo lied);

3.       De nummering van de gebouwen hier slaat nergens op, dus neem altijd een kaart mee en kom altijd te vroeg (gebouw 10 staat bijvoorbeeld naast gebouw 5 en gebouw 14 staat op je rooster als D aangegeven. A staat trouwens voor gebouw 4);

4.       Geen idee of ik nou mijn voornaam moet gebruiken of mijn achternaam… (ik denk dat de onderwijzers dat ook nog niet zo goed weten. In Japan is het namelijk traditie om elkaar aan te spreken met de achternaam, maar de gewoonte van internationale studenten om voornamen te gebruiken, is moeilijk af te leren);

5.       Om de taal Japans te leren heb ik elke dag les in een onderdeel van de taal. Er zijn vijf verschillende de docenten en een coördinator. Elke dag heb ik dus een andere leraar.

6.       In Japan duren de lessen 90 minuten;

7.       Je hebt een uur de tijd om je middageten op te peuzelen in vier of vijf verschillende cafetaria’s (ik heb ze tot nu toe nog niet allemaal gevonden).

In die week heb ik ook geleerd dat september een maand is van regen. Er is deze week geen enkele dag gepasseerd waarop het niet heeft geregend. Niet een beetje regen. Ook niet voor maar net een paar uurtjes. Nee, in Japan gaat het zo: regen, regen, regen, regen, totdat je helemaal doorweekt bent! Daarom zie ik elke ochtend op weg naar Rikkyo Universiteit een touw van parapluutjes. Rode, blauwe, witte. Sommigen hebben stipjes, anderen hebben streepjes. Niemand doet hier aan een regenjas of een capuchon. Paraplu’s zijn helemaal in. Wat zo af en toe leidt tot een paraplu gevecht als je voorbij iemand probeert te komen, maar jullie paraplu’s botsen tegen elkaar op, of je steekt iemand per ongeluk in zijn oog met je paraplu of je stoot iemand van de weg af met je paraplu.

Japan is niet alleen een land van paraplu’s, maar ook een van regelen. ’s Ochtends vroeg staan er mensen in uniform die ervoor zorgen dat alle handen, voeten, handtassen en gezichten binnenin de trein zitten (serieus, ze lopen langs als de deuren zijn gesloten en duwen tassen en voeten naar binnen als ze tussen de deur klem zitten). Op straat staan mensen in uniform bevelen te roepen naar de passerende mensen in een poging mooie rijtjes te vormen van de wandelaars. Bij elke zijstraat staat er een man met uniform die de weg verspert als jij wilt oversteken, voor het geval dat er een auto aan komt en je wilt overrijden.

Kort en bondig gezegd was dit dus een interessante, maar ook wel vermoeiende week. Vrijdag had ik nog een welkomsfeestje van een groep genaamd Joinus (Join us). De groep bestaat uit Japanse en internationale studenten met het doel om nieuwe mensen te leren kennen en leuke ervaringen op te doen. Ze organiseren activiteiten zoals welkomsfeestjes, Halloween party’s, weekendjes weg en wekelijkse middageten. Over de 80 mensen waren aanwezig. We aten, praatten, lachten en speelden spelletjes. Het feestje was in een flits voorbij, maar ik had nieuwe mensen leren kennen (Japanners en internationale studenten) en wist met zekerheid dat ik in de winter met Joinus mee zou gaan naar een weekendje Mt. Fuji.