Het einde van augustus 2016

Onze laatste dag in Hiroshima. Gek eigenlijk: de tijd is zo snel voorbij gegaan het leek alsof we gisteren pas zijn aangekomen. Omdat we vandaag weer de nachtbus moesten hebben op het station, bleven we in de stad. Met de tram reden we naar een groot park dat voornamelijk bestond uit gras en bomen. Er was echter ook kunst, spelende kindertjes en BBQ-ende mensen. Daarnaast was er ook een manga bieb. Dit vonden wij natuurlijk wel erg interessant. Het eerste deel van de dag verbleven we dan ook in de bieb, waar we ons tussen de manga lezende Japanners mengden. Het Japans lezen ging nog moeizaam en ik merkte dat de persoon naast me al aan zijn derde boek was begonnen voordat ik op de helft was van mijn eerste. Sommige manga's vertalen de moeilijke kanji schrift ook niet in de makkelijkere hiragana schrift, wat het lezen er niet bepaald makkelijker op maakt. Toch was het weer overweldigend en leuk om zoveel manga liefhebbers bij elkaar te zien. We vertrokken uit de bieb toen de airco ons tot de botten had afgekoeld en liepen door het park totdat de zon en honger ons naar een restaurant bracht. Het park heette overigens Hijiyama en lag, zoals de naam suggereert (yama betekent namelijk berg) op een berg. We aten ons middagmaal/avondmaal in een klein familie restaurantje dat voornamelijk curry serveerde. Hoewel de beef curry maar, om precies te zijn, drie hele stukjes beef bevatte, was het nog steeds een erg vullende maaltijd. Japanse rijst, die in grote scheppen geserveerd wordt (200 gram is bv het minimaal), is lekker, maar ook erg vullend. Vergis je je daar niet in! 

Met volle magen liepen we verder door de straat en kwamen bij een momiji winkel uit. Daar kocht ik mijn eerste dorayaki. Dit is een zoete hap die bestaat uit twee hele kleine, dikke pannenkoekjes en een pasta er tussen. De pasta is, net zoals bij momiji manju, in verschillende smaken te verkrijgen. Ik kocht natuurlijk de red bean eentje, want hoewel ik er miyajima ervoor vluchtte, zou ik het traditionele uit proberen. 's Avonds, terwijl we wachtten op de komst van onze bus, at ik mijn dessert. "Suiker" was zeker weten het eerste woord dat bij mij op kwam. De kleine pannenkoekjes waren lekker, maar de red bean paste is te zoet voor mij. Daarnaast kan ik nog moeilijk wennen aan de bonenstructuur van de pasta. Chocola of custard cream pasta blijven mijn voorkeur hebben. Ik heb overigens vandaag ook kunnen genieten van Matcha tea in een café. Matcha is groene tea (erg Japans) en de mijne werd gemaakt met melk in plaats van water, wat het een romerige smaak gaf. Daarnaast was er een lading suiker in gedaan, dus het was niet bitter (zoals sommige groene theesoorten). 

Om 19.35u stipt vertrok onze ROZE bus naar Tokyo. Wij zouden om 8.35 uur de volgende ochtend moeten arriveren in Shinjuku. Daar wacht mijn kamer op mij, de universiteit, heel veel nieuwe ontmoetingen en hopelijk ook heel veel nieuwe avonturen. Maar nu eerst: slapen in roze busland.