Friday night adventures

Vrijdag de 9e was mijn laatste dag van de eerste week oriëntatie (volgende week staat mij weer een volle week oriëntatie te wachten). In de ochtend had ik een oriëntatie over mijn flatgebouw. De oriëntatie hield het volgende in: “Hallo klas, wat leuk dat jullie er zijn. Mijn Engels is niet goed, dus ik ga soms in Japans praten. Kijk, hier hebben jullie een leuk papiertje dat jullie al twee keer hebben gezien en gelezen. Eén keer toen jullie hoorden dat jullie in de dormitory konden verblijven en één keer toen jullie voor het eerst in de dormitory sliepen. Dit papiertje hebben jullie dus al twee keer helemaal gelezen. Ik ga het jullie nu nog een keer geven en dit eerste uur gaan we het samen nog een keer lezen, want ja, drie keer hetzelfde lezen is natuurlijk erg productief.” Dus dat hield mijn eerste uur op de vrijdagochtend in: iemand die regel voor regel een papiertje voorlas die ik al twee keer had gelezen.

Vervolgens kreeg ik een oriëntatie over de Scholarship die ik van Rikkyo Uiversity krijg. Daarin werd nogmaals het feit dat Japanners van papiertjes houden, benadrukt. Ze willen bijvoorbeeld graag dat ik elke maand in de eerste week naar een kantoor ga om een papiertje te ondertekenen. Alleen als ik dat papiertje elke maand heb ondertekend, krijg ik de beurs. Maar hé, ik krijg een beurs, dus ik mag niet klagen !

In de namiddag werd onze dag gelukkig ietwat spannender. Rikkyo University had namelijk gevraagd of ik interesse had in een Japanse buddy en ik had aangegeven dat dat het geval was. Ik werd daarom in een groep ingedeeld met drie Japanse studenten en drie internationale studenten. Die middag leerde ik ze allemaal kennen aan de hand van spelletjes en een campus tour. Twee van de internationale studenten kende ik al. Zij waren inmiddels mijn vrienden geworden, Echo en Fern. Twee van de Japanse studenten kende ik inmiddels ook al: Risako en Chiaki. Zij hadden mij geholpen om spullen te kopen voor mijn appartement en in te schrijven in de gemeente van Shiki. Het was een leuk en gezellige groep met allemaal meiden die erg van films houden. We spraken voornamelijk in Japans, omdat een van de internationale studenten een Chinees was en niet in staat was om Engels te spreken. Dit was een behoorlijke uitdaging voor mij, omdat ik Japans wel redelijk goed kan verstaan, maar alleen in korte zinnetjes kan spreken. En bij elk zinnetje moet ik goed nadenken. Desalniettemin was het een goede oefening!

Met een groep internationale studenten (waaronder Echo en Fern) van RUID Shiki (onze dormitory/Rikkyo flat) spraken we af na de campus tour iets samen te eten en naar een Japanse film te gaan. Onze groep breidde zich echter uit tot 11 man, met twee Japanse studenten die bij een andere buddy groep hoorden. Het was leuk met die Japanse studenten te praten (en ook weer goed voor mijn Japans, hoewel mijn hoofd op een gegeven moment kortsluiting kreeg). Zij waren ook erg vriendelijk door ons te helpen te communiceren met de vrouw die de filmtickets verkocht, waardoor we studentenkorting kregen, hoewel we nog niet onze RIkkyo student ID hadden en met z’n allen naast elkaar konden zitten. Daarnaast hielpen zij ons een goedkoop restaurant te vinden om te eten.

De film die we zagen heette “Kimi no na wa”, vertaald: “Your name”. De film is gemaakt door Makoto Shinkai, een bekende directeur in Japan. Hij staat bekend om zijn prachtige scenery tekeningen. In de film komen ook bekende voice acteurs voor (het is namelijk een animatie film) en heeft daarnaast veel publiciteit gekregen in Japan. Het was dan ook een erg populaire film. We moesten in een lange rij staan (ja, Japan en zijn rijen…) en hoewel we een uur voordat de film begon onze ticket kochten, was het al bijna uitverkocht.

Ik ga jullie niks verklappen over de film, maar wil alleen dit zeggen: het was prachtig. In Japan is de bioscoop erg duur (€ 15 ongeveer), maar het was het geld waard.

Op onze terugweg werden we verrast doordat we vijf brandweerwagens zagen en een ambulance. Er was even paniek, omdat de vijf brandweerwagens niet allemaal tegelijk voorbij raceten waardoor mensen de straat over wilden steken toen het licht op groen sprong. Wat volgde was boze brandweermannen die schreeuwden dat iedereen aan de kant moest gaan en verwarde mensen die niet meer over durfden te steken, wat weer leidde tot een korte opstopping van het verkeer. We waren daardoor ook een paar leden van onze groep kwijt geraakt, die we terug moesten zien te vinden in het metrostation (je weet wel, die grote metrostation waarin we verdwaalden omdat de ene uitgang eigenlijk bestond uit 10 verschillende uitgangen?).

In een overvolle trein (gelukkig hadden we wel nog genoeg plek om adem te halen) wisten we weer terug op Shiki station te komen.