Ontsnappen aan de tempels!

Eerst even een correctie! Een vriend van mij wees me erop dat de Japanners met dit weer waarschijnlijk geen kimono’s droegen, maar yukata’s! Kimono’s zijn blijkbaar de warmere versie en de yukata’s de koelere versie van het gewaad.

Vandaag begonnen we onze avontuur met een bezoekje aan de toren van Osaka, genaamd Tsutenkaku. Dit is een van de bekende attracties in Osaka dat tegenwoordig ook uitgerust is met de techniek om mensen te vertellen wat voor weer het de volgende dag wordt (aan de hand van een kleurcode). Dit was al een interessante ervaring en verfrissend na al de tempels, omdat het zo lekker de gekheid van Japan illustreerde. Om omhoog te gaan, moesten we bijvoorbeeld eerst naar beneden de kelder in, waar we terecht kwamen in een felgekleurde winkel. Daar kochten we onze tickets en werden we eerst naar de tweede vloer gebracht. Vrolijke Japanse werkers maakten een foto van ons en zongen daar een liedje bij. De foto zelf kon je kopen voor elf euro, maar dit lieten we maar zitten. Hop, weer een lift in en nu naar de vierde verdieping. Daar kwamen we terecht in een kleine, cirkelvormige kamer dat hoog boven de stad lag. De grond was versierd met een rood tapijt. We liepen een rondje en bekeken de stad. Het puntje van Osaka's kasteel werd ook gespot. Toen gingen we weer omlaag. Eerst naar verdieping 3, toen 2 en toen hoppakeee terug de kelder in. Pocky (een soort koekjes met aan de ene kant een smaak naar keuze. Je krijgt verschillende smaken: chocola, aardbei, noem het maar op. Het is erg bekend in Japan) leek een grote sponsor te zijn van de toren omdat één verdieping volledig toegewijd was aan Pocky.

Eenmaal weer beneden liepen we door Shinsekai (letterlijk vertaald: ‘nieuwe wereld’. Het is een buurt die voor de oorlog was gebouwd en in de jaren daarna is verwaarloosd. Het is voornamelijk nostalgie en de Tsutenkaku dat bezoekers motiveert erheen te gaan. Daarnaast zijn er veel foodtentjes en retro winkels) naar de Otaku straat. Want ja, als anime kijkers en manga lezers is het toch wel grappig om straten met winkels van anime/manga te zien (otaku is namelijk een term dat gebruikt wordt voor een persoon die erg veel van anime/manga houdt. Het is niet bepaald een positieve term, maar ach ja…). Animate, een ontzettend grote anime/manga winkel, liepen we als eerste naar binnen om erachter te komen dat het iets van vijf vloeren had. Op de ene vloer manga en cd's, op de andere vloer action figuren, op nog een vloer dvd's, op nog een vloer kaarten. We waren dus echt in Japan: het land van de anime/manga. Alles wat je maar kon bedenken, had opeens een anime figuur erop.

Toen we de Otaku straat uit waren, was het eerst tijd voor de lunch. We liepen Dotonbori in, wat een buurt is met veel winkeltjes en cafés. Vooral ‘s avonds behoort deze buurt een feest te zijn met veel lichtjes en bedrijvigheid. Bij Mizuno, een restaurant waarvan ik gehoord had, maakten we onze stop. Het was inmiddels half 2 en alle Japanners waren op zoek naar een lunch plek, dus we moesten op traditionele manier in de rij staan en van te voren onze bestelling doen. Eenmaal binnen kregen we een plekje aan gewezen op de tweede verdieping. Voor onze ogen werd onze maaltijd voorbereidt, wat natuurlijk de beroemde Okonomiyaki was. Dit is een typisch Japans gerecht dat op een warme plaat wordt gemaakt. Het is een soort gefrituurde pannenkoek met heel veel ingrediënten en sauzen erop. We bestelden een twee persoonsmenu, waardoor we drie “kleine” Okonomiyaki’s konden uitproberen, namelijk Negiyaki, Mizunoyaki en nog eentje met ‘beef’ (wiens naam ik ben vergeten). Bij elke Okonomiyaki waren de verschillende ingrediënten goed te proeven. Alle drie waren ook erg verschillend, de een met vlees, de ander met vis. De een met veel ei, de ander zonder. Het was weer iets heel anders (en eindelijk een keertje geen rijst!). Ik zou het graag willen vergelijken met een Nederlands gerecht om de smaak beter te kunnen beschrijven, maar ik kan helaas geen Nederlands gerecht bedenken dat dezelfde smaak heeft.

Ons avontuur vervolgde zich met volle magen door Dotonbori en uiteindelijk door Shinsaibashira. Dit laatste was ook een buurt vol winkeltjes en eetstalletjes. Eigenlijk was het gewoon een hele, hele, hele, hele, hele lange straat met aan weerszijden een verscheidenheid aan horeca. We liepen er helemaal doorheen en dronken bij een café een “traditionele Japanse melk thee” (koud). Toen waren we het lopen wel beu en was het te laat om naar nog een toeristisch plekje te gaan. Dus gingen we terug naar onze herberg om onze telefoons en voeten op te laden en opnieuw plannen te smeden.

Een rustig dagje. Heerlijk zo na al die dagen waarin we van de ene plek naar het andere holden, terwijl we half omver worden gelopen door andere toeristen. Ook was het verfrissend na al die tempels en shrines. We hebben besloten om morgen de kastelen en andere tempels ook maar op ons te laten wachten en vol op de attracties tegemoet te gaan. We gaan namelijk naar Universal Studios Japan!!