Universal Studios Japan

Op 25 augustus besloten we eens iets helemaal anders te doen. Vandaag geen tempels, shrines of winkels. Nee, vandaag gingen we naar Universal Studios Japan! Een hele grote pretpark met een Harry Potter onderdeel!

Half 9 ging het park open volgens de site, maar internet waarschuwde mij dat het soms eerder de deuren open maakte als het druk was. Aangezien het een half uur met de treitro rijden was vanuit onze herberg, ging om kwart over zes onze wekker. Half acht stipt stonden we voor de ingang. Eerst de verkeerde rij, de ik-heb-vantevoren-een-ticket-gekocht rij. Gelukkig duurde het niet lang voordat wij ook in het park waren (om 8u ipv half 9). Om Harry Potter wereld binnen te komen, moesten we nog een ticket halen die zei hoe laat we het onderdeel in mochten. Weer in de rij dus, maar dat waren pas de eerste 2 van een hele dag rij staan.

Onze eerste ritten vonden plaats in "Jurassic park", waarbij je bij een van de ritten op je buik lag en door de lucht werd gegooid. De andere rit was rustig en verraste ons op het eind met een duik in het water.

We hadden nog tijd voordat we ‘The Wizarding World of Harry Potter’ in mochten, dus ons derde ritje vond plaats in de Spiderman world. Deze attractie bracht ons te midden van een van Spidermans avonturen doormiddel van 3D effect.

Vervolgens greep een exhibitie van een aantal manga artiesten onze aandacht. We konden originele tekeningen bewonderen van een aantal bekende manga artiesten, zoals de schrijver/tekenaar van One Piece, Naruto, Death Note en Dragonball Z. Toen nam het hongergevoel toe, maar we hadden onszelf beloofd in Harry Potters wereld te eten. Helaas was de tijd van onze ticket nog niet aan gebroken. Er volgde daarom een ritje in de boottocht om de tijd te doden, wat uiteindelijk een vlucht voor de haaien te zijn in plaats van een rustig boottochtje. Daarna waren we nog op tijd om acteurs een opvoering van One Piece (een hele bekende manga/anime van Japan) te zien doen, waarbij we vooral nat gesproeid werden.

Hello Kitty is overigens overal in alle vormen en kleuren te vinden. Bij elke winkel kun je haar vinden met de vreemdste kleren aan, waaronder een haaienpak. Minions is ook erg populair in Japan. Mensen met minion hoedjes, brillen, T-shirts en een heel outfit aan vind je overal in het park. Ook gekke Japanners die in 35 graden een trui en lange, zwarte broek aan hebben vind je overal…

Bij de Efteling zijn de wachttijden trouwens een lachertje in vergelijking met USJ. Hier wordt niet raar op gekeken als op het bord staat: 220 minuten wachten.

En toen was daar toch eindelijk het moment! We mochten The Wizarding World naar binnen. De bekende muziek omarmde ons terwijl we door het hek een straat van houten huisjes in stapten (een recreatie van Hogsmeade Village). We waren inmiddels bekend met de Japanse traditie van in een rij staan voor een heerlijk maaltijd en aangezien we behoorlijk honger hadden, besloten we rechtstreeks naar ‘The Three Broomsticks’ te gaan voor een middagmaal. Butterbeer en pumpkin sap stonden allebei op het menu, waardoor keuzes maken opeens een erg moeilijke opgave werd. Toch maar de Butterbeer genomen. Oh, en lekker vlees en groenten in de vorm van Shepherd’s pie! Dat was lang geleden.

Helaas was de rij voor het restaurant misleidend. Na een half uur hadden we nog geen maaltijd. Van het hele park moest dit de langste en moeilijkste rij zijn geweest. Maar de maaltijd was veelbelovend. Onze maaltijd bestond uit een Shepherd’s pie (aardappelen!!), een salade en natuurlijk de befaamde Butterbeer. Eindelijk kon ik proeven wat de karakters uit de Harry Potter boeken zo graag dronken. Zowel Cas als ik kwamen tot de volgende conclusie omtrent Butterbeer: suiker, suiker, suiker! Het is als een injectie van zoetigheid en liet me denken aan cola waar de prik van af was, want dan proef je ook opeens hoeveel suikerklontjes erin zat. De geur van Butterbeer was te vergeleken met spekjes en ik had een klein vermoeden dat daar het schuim op de Butterbeer van gemaakt was. Het was een heerlijke zoetigheid, maar eentje op een dag is meer dan genoeg. We besloten allebei een souvenir van deze ervaring mee te nemen: ik een plastic butterbeer beker, Cas een tinnen butterbeer beker.

In Harry Potter wereld werden we verleid door de vele Harry Potter accessoires, snoepjes (zoals chocolade kikkers en jelly beans in allerlei smaken), zagen we Hagrids huisje en het kasteel van Hogwarts en maakten we een ritje op de Hippogrif. Het was inmiddels laat middag en het mensenaantal was zichtbaar toegenomen. Tegen die tijd waren we allebei de mensen, hitte en drukte zat en besloten we dat 8 uur in Universal Studios Japan genoeg was. Op onze weg terug liepen we nog even snel een ‘Jump shop’ binnen (een bekende anime/manga winkel) om ons nog even te verbazen over alle tools die je kunt kopen met anime figuren erop en toen terug naar de herberg om een zelfgemaakte curry in elkaar te flansen.

We eindigden onze dag met poging twee om zelf te koken. Aangezien we nog veel groenten over hadden van de vega pizza die een vorige avond op onze menu stond, besloten we curry te maken. De enige twee dingen die we nodig hadden, was dus de curry saus en de rijst. Niet zo moeilijk, toch? We liepen de supermarkt binnen en strompelden tegen een hele kast aan kitkat aan. Zij hadden de vreemdste smaken. Groene thee (duh, je bent in Japan), cheesecake, aardbei, pure chocola… Nog niet heel erg raar, toch? Zou best lekker kunnen zijn, toch? Ja, en wat vind je dan van red bean sandwich smaak? Dus rode bonen op geroosterd brood gesmeerd en dat als smaak voor een kitkat. Een kitkat!

Onze curry was trouwens een misser. De groenten waren lekker en op zich was de curry saus ook niet verkeerd, hoewel het heel waterig was, maar de rijst… De rijst was een probleem. Japan is het land van de rijst, wat inhoud dat je alleen verpakkingen rijst kunt kopen die groter zijn dan jezelf. De kleinste verpakking rijst die ze hadden, kochten wij natuurlijk. Wat bleek: het was plakrijst, geen gewone lekker rijst. Rijst waarvan je rijstkoekjes maakt, legde een hulpvaardige Japanse herberggenootje ons uit. Maar toen hadden we al een pak gekocht, dus moest het maar gegeten worden. De tweede leuke misser aan de curry was dat we al onze groenten hadden gesneden en net wouden beginnen aan het koken, toen ons werd medegedeeld dat als we rijst gaan koken, we het een uur moeten koken. Een uur! In zo’n geweldige rijstkoker! Een heel uur!

Wat hebben we dus geleerd? Als je óóít naar Japan gaat en óóít zelf moet koken, doe dan dit: in Japan kun je verpakkingen (ik denk in de koelkast) krijgen met kant-en-klare rijst. Koop die! Als reiziger is dit een stuk handiger om mee te koken dan zo’n lompe zak rijst die je ook nog eens minstens een uur van te voren in een koker moet proppen en mee moet nemen in je reistas.