Week 43; Herfstvakantie

Woensdag 26 oktober begon de herfstvakantie op Rikkyo Universiteit, wat inhoud dat de klassen voor vijf dagen zijn uitgesteld. Het betekent ook dat de studenten alle tijd krijgen om zich voor te bereiden voor de school festival, want elke universiteit heeft zijn eigen festival. Rikkyo’s festival duurt precies drie dagen (zaterdag, zondag en maandag). Aangezien ik echter niet bij een vereniging betrokken ben, betekent dat dat ik vijf dagen vrije tijd heb.

Mijn eerste vrije dag spendeerde ik door Japans koken te oefenen. Samen met een Japanse studente, Itsuho, maakte ik een Omurice en dango’s. Omurice is een heel simpel gerecht dat voornamelijk bestaat uit een omelet, rijst en ketchup.  Dango’s zijn een heel makkelijk dessert, gemaakt uit rijstpoeder. Desalniettemin wilde ik altijd al graag de simpele gerechten een keer maken.

Mijn tweede vrije dag spendeerde ik in een museum. Niet zomaar een museum, maar een Ghibli museum!

Ghibli is soort van de Japanse versie van Disney (aanraders zijn onder andere : “Howl’s moving Castle” en “Totoro”. Helaas was het niet mogelijk om binnenin het museum foto’s te maken, maar het was een prachtig gebouw.

Elke kamer had een zekere sfeer en bracht je terug naar een magische tijd in je jeugd waar al je dromen nog de werkelijkheid kon worden. We leerden ook hoe de magie van de animatie tot stand komt, wat mij nieuwe bewondering gaf voor de makers.

De zaterdag en zondag ging ik naar Kosuge.  Dit is een klein, klein dorpje dat met een 2 uur treinrit te bereiken is. Het ligt net buiten Tokyo, in de bergen.

Dit merkte je gelijk aan de dalende temperatuur. Terwijl je in Tokyo nog zonder jas kon lopen, had je in Kosuge een wintermuts op. Met een groepje van vier meiden kregen we een rondleiding door het dorpje van een man en vrouw die de reis organiseerde. We verbleven in een herberg die door een vrouw in de 70-80 jaren wordt gerund. We hadden elk onze eigen kleine kamertje (tatami vloer met het bijpassende futons en dekens op de grond) en kregen lunch (Japanse curry!), avondeten (met lekkernijen van het dorp, waaronder gefrituurde visjes, groenten en yakisoba) en ontbijt (een eitje, rijst en groenten).

Wat ik zo bijzonder aan deze reis vond, was dat je het verschil tussen de stad en het dorp goed merkte. Kosuge is een dorp opgesplitst in acht gedeeltes van elk 60 inwoners. Iedereen kent iedereen en iedereen helpt iedereen. Zo wordt er elk jaar een groot sport festival gehouden in het dorp. De acht gedeeltes strijden tegen elkaar voor een beetje geld. Het is een heel festijn met eten, drinken, dansen en veel gelach. Een ander voorbeeld is dit. In het gedeelte van Kosuge waar wij verbleven, was een oud vrouwtje met een snoepwinkel van precies drie rekken. Hoewel de kinderen in het dorp wel van de snoep konden genieten, was de enige reden dat de snoep er was, zodat mensen een excuus hadden om af en toe binnen te lopen en met het oude vrouwtje te praten. De deuren van de huizen staan nooit op slot en als je thee komt drinken, blijf je meestal 2 à 3 uur kletsen. De sfeer in het dorp was relaxed en dus voelde ik mij ook relax (ook mede door het feit dat ik voor het eerst in een onsen ging, wat heerlijk was!! Hoewel ik moest wennen aan de naaktheid en de hitte van het water, heb ik me nog nooit zo ontspannen gevoelen na een bad). ’s Avonds dronken we samen met het oude vrouwtje van ons verblijfplek, haar zelfgemaakte sake (waar iets van 30% alcohol in zat…), maakten we gaki’s (een Japans fruit) vast aan een touwtje, zodat ze konden uit drogen (na een maand zijn ze blijkbaar erg lekker om te eten), praatten we en lachten we. De volgende dag gingen we naar een festival in het dorp, waar iedereen, iedereen kende. Ons groepje werd voorgesteld, waarna we veel vrolijke glimlachen kregen en gratis eten. Ik at voor het eerst vis op een stok, een grote dumpling met red bean paste binnen en matcha soft cream, oh, en gepofte zoete aardappel (ZOOOO LEKKER!!!).

Ik sloot mijn herfstvakantie de maandag (31 oktober) af zonder echt veel te doen voor Halloween. Ik had natuurlijk naar Shibuya kunnen gaan, waar ik, verstopt in een kostuum, geplet zou worden door de duizenden en duizenden mensen die ook Halloween vierden. Halloween is iets nieuws in Japan (blijkbaar is het ongeveer 8 jaar geleden geïntroduceerd), maar het is wel gelijk een hit. Kitkat krijgt een eigen pompoen smaak, pudding krijgt een pompoen smaak, iedereen verkleed zich en verzamelt zich in Shibuya.

Dat leek me echter te veel moeite, dus daarvoor in de plaats ging ik met een paar vriendinnen voor het eerst Karaoke-en. Karaoke is iets heel populairs in Japan. Met een groep vrienden huur je een kamer en onder het genot van thee of frisdrank zing je de longen uit je lijf. Nadat we ons hees hadden gezongen, besloten we de avond af te sluiten met een traditionele Halloween film: Hocus Pocus (verschrikkelijk slecht en toch vermakelijk).